Napalm Death-Apex Predator,Easy Meat

Εδώ έχουμε το 15o album για τους Βρετανούς grindcore πιονέρους, που κάνοντας ένα σερί από δισκαρες, μας άνοιξαν την όρεξη για ακόμα μια πράξη αρρώστιας. Τι αποκόμισα από την πρωτη ακρόαση; Το Apex Predator  δεν καταφέρνει να σε ενθουσιασει όπως το περίμενες, αλλά στα καπάκια έρχεται η δεύτερη ακρόαση και ο δίσκος μεγαλώνει στο κεφάλι σου. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο αρτιος ή το ίδιο "πιασάρικος" οπως ο προκατοχος του Utilitarian , αλλα δεν παύει να ειναι ενας Νapalm Death δίσκος μεχρι τα μπούνια. Έχει όσα αγαπάμε σ αυτους... Τον πειραματισμό στα riffs και την ποικιλομορφία στο songwriting, τον Mark "Barney" Greenway να γαβγίζει,το μπάσο γιγατόνων του Shane Embury, τους αντισυμβατικους στίχους αφύπνισης της μάζας κτλ. Μαζί με το θεοθεο εξωφυλλο (!) εισπράττουμε ενα φονικό σύνολο και μια από τις πιο must have κυκλοφορίες της χρονιάς. Οι θρυλικοί πλεον Νapalm Death συνεχίζουν να δείχνουν πως παίζεται το grind στα πιτσιρίκια και κρατάνε την φλόγα αναμενη την στιγμή που συνομήλικες μπάντες θα έπαιζαν μπιρίμπα στα καφενεία, αναπολώντας τις χαμένες δόξες..
Μουσικά τωρα, έχουμε το πιο ανορθόδοξο "napalm" ιντρο που ακούσαμε ποτέ σε δίσκο τους (ψαλμωδίες είναι αυτές;) και οι ταχύτητες κυμαίνονται σε mid tempo ρυθμούς για τα δεδομένα τους. Κρατάμε ως κορυφαίες στιγμές το Metaphorically Screw You, το "χτιστό'' How The Years Condemn και το πρώτο κομμάτι που διέρρευσε από το δίσκο το πορωτικά λυσσομανιακό Cesspits. Γενικά ολα τα κομμάτια θα αναδεικνύονταν σε live εκτελεση και στέκουν ισάξια στο setlist με τους υπόλοιπους ύμνους .. Well played my friends, well played...  Υποκλεινομαστε ταπεινά λοιπόν...


απο τον Γιαννη Κωνσταντινιδη